
گزارش كارآموزي : كارخانه ذوب آهن اصفهان
مقدمه
ایران در قرون و اعصار گذشته از جهت آشنایی با نحوه ی به دست آوردن آهن و فولاد همسطح و همتراز دیگر جوامع و تمدن های بزرگ بود. اما در سه قرن اخیر به لحاظ افزایش سرعت تحولات در زمینه ی تکنولوژی تولید فولاد در کشورهای صنعتی و نیاز روز افزون به محصولات فولادی ایران در زمره ی واردکنندگان محصولات فلزی قرار گرفت و ایجاد یک کارخانه ذوب آهن که مادر صنایع محسوب می شود به عنوان یک آرمان ملی از دوره ی قاجار مطرح بود. که همواره با موانع متعددی از جمله مشکلات سیاسی داخلی و خارجی و محدودیت های مالی مواجه بود. تا اینکه در چهارچوب پروتکل همکاری های فنی و اقتصادی بین دولتین ایران و شوروی سابق ، احداث کارخانه ذوب آهن مورد توافق قرار گرفت و موافقت نامه ای به امضاء رسید که در 23 دی 1344 به تصویب مجلس رسید یکی از اصول این توافق نامه همکاری دولت شوروی در زمینه ی احداث کارخانه ی ذوب آهن در ایران بود بر همین اساس شرکت ملی ذوب آهن ایران قراردادی با موسسه «تیاژ پروم اکسپرت شوروی» برای تهیه طرح و تجهیزات لازم کارخانه و تجهیز معادن سنگ آهن منعقد کرد. کارشناسان شوروی با توجه به محدودیت منابع مالی و منابع اولیه مخصوصا ذخایر شناخته شده زغال سنگ، ظرفیت کارخانه را در فاز اول 55 هزار تن فولاد در سال قید کردند که مورد موافقت قرار گرفت.
متعاقباً کارشناسان ایرانی و شوروی اطراف شهر شهر اصفهان را از نظر استحکام طبقات زمین موقعیت محل از نظر زلزله مورد بررسی قرار دادند. در نتیجه مطالعات آنها دشت طبس واقع در 45 کیلومتری جنوب غربی اصفهان برای احداث کارخانه مناسب تشخیص داده شد و قطعیت یافت.
کارهای اجرای احداث ساختمان واحد های مختلف کارخانه از سال 1346 آغاز و با ایجاد کارگاه های کک سازی، آلگومراسیون و کوره ی بلند شماره ی 1 در نیمه ی اول دی ماه 1350 بهره برداری از مجتمع با تولید چدن آغاز شد و تولید محصولات فولادی نیز با راه اندازی بخش فولادسازی و مهندسی نورد در دی ماه 1351 با ظرفیت 50 هزار تن در سال شروع شد.
متعاقب آن در سال 1351 کارهای ساختمانی و اجرای طرح توسعه برای تولید به ظرفیت 1900000 تن فولاد در سال با احداث کوره بلند شماره ی 2 و توسعه بخش های مختلف آلگومراسیون ، کک سازی و نورد و .. شروع شد. و عملیات ساخت کمپلکس چدن در سال 1357 به اتمام رسید. لیکن به دلیل اشکالات موجود در طراحی ماشین های ریخته گری مداوم فولاد سازی به عنوان گلوگاه و محدود کننده تولید بود که در همین رابطه از سال 1367 نصب دو دستگاه ریخته گری مدرن از کشور ایتالیا شروع و در سال 1369 بهره برداری کامل از کمپلکس فولاد تا مرز ظرفیت رسمی انجام پذیرفت.
اگر چه در دوران جنگ تحمیلی در ذوب آهن نیز همچون صنایع دیگر در رسیدن به اهداف طرح توسعه در حد مطلوب نبود ولی پس از جنگ اتمام جنگ این کارخانه با بکارگیری امکانات خود توانست به مرز تولید 2000000 تن یعنی بیش از ظرفیت نصب شده تجهیزات خود برسد.
در ادامه به دنبال مطالعات انجام شده اجرای بازسازی جامع و همه جانبه در دستور کار کارخانه قرار گرفت و با تکیه به توانمندی های موجود در نیروهای متخصص سعی شده ضمن استفاده از ظرفیت بازسازی با کمترین هزینه و اتلاف وقت اقدام به افزایش ظرفیت تولید واحدها نموده، تنوع محصولات را اضافه کرده و همچنین کیفیت آنها را بهبود بخشد. و مطالعات انجام شد و با هدف متوازن نمودن ظرفیت تولید واحدهای مختلف کارخانه اجرای طرح توازن کارخانه در دست اقدام می باشد که ظرفیت نهایی به 270000 افزایش یافت.......
طی بازدیدی که به همراه مربی کارآموزی از خط تولید ذوب آهن به عمل آوردیم چگونگی تولید محصولات فولادی از مبدأ دستگیرمان شد که به صورت زیر می باشد.
مواد اولیه اصلی در کوره های بلند ذوب آهن استفاده می شوند سنگ آهن ، زغال ، سنگ و گاز طبیعی می باشند. برای جداسازی سنگ آهن از سنگ آهن های استخراجی از معادن سنگ آهن لازم است تا این ماده ذوب شود و سپس از ذوب موئاد بی ارزش از سنگ آهن جدا شونده های که این فرآیند انجام می پذیرد، کوره بلند می باشد که ذوب آهن اصفهان دارای دو کوره بلند بهره برداری شد و یک کوره ی جدید الاحداث می باشد. البته همانطور که گفته شد در کوره های بلند علاوه بر سنگ آهن زغال سنگ توسعه یافته با نام تجاری کک مورد استفاده قرار می گیرد............
درباره :
پالايشگاه نفت ، ذوب آهن ,
|